Zelfscanreflectie

Hang je al jaren de brave borst uit, voel je je toch nog smoezelig door de zelfscan van de supermarkt.

Onze lege flessen zitten in tassen waar we elke week dezelfde Albert Heijn mee begroeten. Zo laten we zien dat we daar al veel besteed hebben. Ze hebben rafels, butsen, soepvlekken. Om de tassen weer te kunnen vullen, lever ik altijd eerst het drinkplastic in. Als de laatste lege fles is thuisgebracht, ontdek ik onder in de tas iets paars. Een reep chocola van vorige keer. Blijkbaar hebben we zoveel bruin goud in huis, dat we ‘m niet hebben gemist. Vergeten uit te pakken.

Snel voeg ik me bij m’n lief, die verderop fairtrade bananen scant. Spoedoverleg! Gaan we ‘m nóg een keer afrekenen? Dat voelt als een boete voor laks gedrag. Je kunt denken: maak je je serieus druk om een reep van een euro? Ja! Ten eerste: een euro én 49 cent (crisis, weet je). Ten tweede: principes!

Mijn lief wil de chocola in haar handtas steken, wat ik met een paniekerige ‘nee’ ijlings weet te voorkomen. ‘Er hangen hier allemaal camera’s, straks denken ze dat we het stelen’. We besluiten het onder in een boodschappentas te stoppen, een steekproef van de zelfscan gaat meestal niet zo diep. Gewoon, om discussie met personeel te vermijden.

Met een uitpuilende kar gaan we vol zelfvertrouwen afrekenen. Het gaat al jaren goed, we zijn voorbeeldklanten. Je zou ermee willen adverteren.

Aj, we vallen in de steekproef. Nou ja, zou gek zijn als ze uit vier tot de nok gevulde tassen net die chocola grijpen. Klopt. Het blijkt de Liga die we niet hebben gescand. Is ons nog nooit overkomen. De medewerkster moet nu álles opnieuw scannen. Beleid. Ik denk alvast na over waar we voortaan onze boodschappen moeten doen.

Een andere Liga scanden we te veel. Die was duurder dan de gemiste. Best aardig van ons dus, niets aan de hand. Maar dan verschijnt de Milka.

Mijn lief zegt: 'Die hebben we niet gescand, want hebben we vorige keer al betaald'. De superpolitie antwoordt: ‘Okay’. En gaat door met de rest. Mijn lief en ik kijken elkaar aan. Okay? Een seconde denken we aan wasmiddel dat we er zo doorheen hadden kunnen loodsen. Maar onze principes laten die gedachte niet uitwerken. Stukje zelfscanreflectie.